พระพุทธรูป ศิลปะแบบพระรัชกาล
ปางจงกรม สูง ๑๓ นิ้ว
เป็นพระพุทธรูปยืน พระหัตถ์ซ้ายยกเสมอพระอุระ
พระหัตถ์ขวาอยู่ในลักษณะยกไกวไปด้านหน้า
แสดงอาการกำลังจะเริ่มก้าวย่างพระบาทออกเดิน
บนฐานบัวคว่ำบัวหงาย และฐานเขียงชั้นล่างสุด
ลงรัก ปิดทอง ล่องชาดอย่างประณีต

จากลักษณะที่ปรากฏเป็นงานของโรงหล่อพัฒนช่าง
ผลงานของอาจารย์หลุยส์ พัฒนางกูร อ่านงานจากการใช้แม่พิมพ์
ตามรูปแบบในตำราไหว้ครูจากสมุดไทขาว
ที่บันทึกรูปแบบของพระพุทธรูปปางต่างๆ
ของโรงหล่อพัฒนช่าง ซึ่งมีความแตกต่าง
ในพุทธลักษณะจากโรงหล่ออื่นอย่างเห็นได้ชัดเจน
ในการขึ้นโครงหุ่น ลักษณะใบหน้า เม็ดพระศก ชายสังฆาฏิ
การแสดงอากัปกิริยา การควั่นนิ้วพระหัตถ์ที่มีลักษณะของการ "เล่นนิ้ว"
ลวดลายของบัวคว่ำบัวหงาย ที่เกิดจากการใช้แม่พิมพ์
การศึกษาย้อนกลับโดยการอ่านการทำงานของช่าง

การใช้แม่พิมพ์ การแต่งเก็บซึ่งครูท่าน "แผลง" แปลงไป
จากพิมพ์เดิม การเพิ่มอรรถรสโดยการรังสรรค์ของช่าง
ตามสุนทรียที่ท่านต้องการจะนำเสนอในขณะนั้น
บ่งบอกถึงความพยายามที่จะทดลองรูปแบบใหม่

ที่แตกต่างไปจาก พระพุทธรูปลีลาอย่างโบราณ
ที่พระหัตถ์ขวา จะไกวไปด้านหลัง ราวงวงช้างอย่าง
พระลีลาสมัยเก่า เป็นงานออกแบบและทดลอง
อย่างที่ทำให้เห็นถึงความกล้าหาญ ที่จะนำเสนอรูปแบบใหม่ๆ
สอดคล้องกับสภาพสังคมที่เปิดรับกับสรรพวิทยาการใหม่ๆ
จากโลกภายนอกที่กำลังหลั่งไหลเข้าสู่สยามในห้วงเวลานั้น

045-5-057xx-x